Fujimi 460789 1/700 Nx-10 IJN Yugumo Class Destroyer Yugumo/Kazagumo (Set of 2)

Kazagumo był japońskim niszczycielem z okresu II wojny światowej, pod którego stępkę położono w grudniu 1940 r., wodowano we wrześniu 1941 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w marcu 1942 roku. Długość okrętu w chwili wodowania wynosiła 119,2  m, szerokość 10,8 m, a faktyczna wyporność pełna – 2.520 ton. Prędkość maksymalna niszczyciela dochodziła do 35-36 węzłów. Główne uzbrojenie stanowiło 6 dział 127 mm w trzech podwójnych wieżach oraz osiem wyrzutni torpedowych kal. 610 mm z ośmioma torpedami zapasowymi. W toku wojny na Pacyfiku znacząco wzmacniano uzbrojenie przeciwlotnicze, które w pewnym momencie służby niszczyciela, składało się z 28 działek kal. 25 mm oraz 4 karabinów maszynowych kal. 13,2 mm. 

Kazagumo był czwartym spośród dziewiętnastu zbudowanych niszczycieli typu Yugumo. Jednostki tego typu powstały w ramach programu rozbudowy floty japońskiej z 1939 i 1941 roku. Jednostki tej klasy były de facto ulepszonym typem Kagero: były minimalnie większe, posiadały nowe wieże artylerii głównej oraz przedłużoną rufę. Posiadały jednak tę samą siłownię, podobne rozplanowanie okrętu oraz identyczne uzbrojenie główne i torpedowe. Nadal też mankamentem było słabe uzbrojenie przeciwlotnicze, które w czasie wojny na Pacyfiku systematycznie wzmacniano. Niszczyciel Kazagumo rozpoczął swój udział w wojnie na Pacyfiku od bitwy pod Midway z czerwca 1942 r., w toku której ratował japońskich rozbitków z tonących lotniskowców. W II połowie tego samego roku działał przede wszystkim w rejonie Salomonów biorąc udział między innymi w bitwie koło wyspy Santa Cruz (październik 1942 r.). Jednostka wzięła też aktywny udział w ewakuacji wojsk japońskich z wyspy Guadalcanal w lutym 1943 roku. W okresie od końca kwietnia do początku czerwca 1943 r. jednostka była remontowana w Japonii w wyniku wejścia na minę. Krótko po powrocie do służby Kazagumo został skierowany w rejon Aleutów, a w październiku 1943 r. wziął udział w bitwie morskiej koło Vella Lavella. Niszczyciel Kazagumo został zatopiony w dniu 8 czerwca 1944 r. w wyniku ataku torpedowego wykonanego przez okręt podwodny USS Hake.  

Yugumo był japońskim niszczycielem pod którego stępkę położono w 1940 r., wodowano w marcu 1941 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w grudniu 1941 roku. Długość okrętu w chwili wodowania wynosiła 119  m, szerokość 10,8 m, a faktyczna wyporność pełna – 2.520 ton. Prędkość maksymalna niszczyciela Yugumo dochodziła do 35,5 węzła. Główne uzbrojenie w momencie wodowania stanowiło 6 dział 127 mm w trzech podwójnych wieżach, a uzbrojenie dodatkowe to 4 działka 25 mm, miotacze bomb głębinowych oraz osiem wyrzutni torpedowych kal. 610 mm z ośmioma torpedami zapasowymi.

Yugumo był pierwszym niszczycielem typu o tej samej nazwie – tj. Yugumo. Jednostki tego typu powstały w ramach programu rozbudowy floty japońskiej z 1939 i 1941 roku. Jednostki tej klasy były de facto ulepszonym typem Kagero: były minimalnie większe, posiadały nowe wieże artylerii głównej oraz przedłużoną rufę. Zwiększono też zapas bomb głębinowych. Posiadały jednak tę samą siłownię, podobne rozplanowanie okrętu oraz identyczne uzbrojenie główne i torpedowe. Nadal też mankamentem było słabe uzbrojenie przeciwlotnicze, które w czasie wojny na Pacyfiku systematycznie wzmacniano. Pierwszą poważniejszą bitwą w której niszczyciel Yugumo wziął udział w II wojnie światowej była bitwa pod Midway (czerwiec 1942), gdzie stanowi element zespołu osłony japońskich lotniskowców. Od II połowy 1942 r. Yugumo służył w rejonie wysp archipelagu Wysp Salomona, walcząc w zmaganiach o Guadalcanal, biorąc tam m.in.: udział w bitwie koło wysp Santa Cruz (październik 1942). Okręt wziął także udział w ewakuacji wojsk japońskich z: Gudalcanal w lutym 1943 r., z wyspy Kolombangary w październiku tego samego roku. Niszczyciel Yugumo został zatopiony krótko później po tej ostatniej akcji - w wyniku bitwy pod Vella Lavella 7 października 1943 roku.