Fujimi 433271 1/700 TOKU-107 IJN Light Cruiser Noshiro

Noshiro był japońskim lekkim krążownikiem pod którego stępkę położono w 1941 r., wodowano w lipcu 1942 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w czerwcu 1943 roku. Długość okrętu wynosiła 162 m, szerokość 15,2 m, a wyporność pełna – 7.600 ton. Prędkość maksymalna krążownika Noshiro wynosiła 35 węzłów. Główne uzbrojenie w chwili wodowania stanowiło 6 dział 152 mm w trzech wieżach po dwie armaty, a uzbrojenie dodatkowe to m.in.: 4 działa przeciwlotnicze 76 mm oraz dwie poczwórne wyrzutnie torpedowe 610 mm.

Noshiro był drugim krążownikiem typu Agano. Ten typ krążowników powstał w związku z koniecznością rozbudowy japońskich sił lekkich, która zaistniała pod koniec lat 30. XX wieku. Jednostki typu Agano miały służyć jako tzw. „lidery”, czyli jednostki przewodzące flotyllom niszczycieli. Taki typ zadań doprowadził japońskich konstruktorów do położenia w tych krążownikach – w tym także w Noshiro - nacisku na silne uzbrojenie torpedowe oraz znaczną prędkość maksymalną. W efekcie powstały okręty bardzo udane, ale słabiej opancerzone niż odpowiedniki brytyjskie czy amerykańskie. Krążownik lekki Noshiro wziął udział w 1943 roku w bitwie koło wysp Gilberta oraz walczył na akwenach okalających Wyspy Salomona. W październiku 1944 roku Noshiro wziął udział w bitwie w Zatoce Leyte, w toku której w dniu 26 października został zatopiony przez amerykańskie samoloty pokładowe operujące z lotniskowca USS Hornet.