Fujimi 451602 1/700 KG-30 Japanese Navy Battleship Yamashiro Full Hull

Yamashiro był japońskim pancernikiem pod którego stępkę położono w 1913 r., wodowano w listopadzie 1915 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w marcu 1917 roku. Długość okrętu wynosiła 213 m, szerokość 30,6 m, a wyporność pełna – 35.300 ton. Prędkość maksymalna pancernika Yamashiro oscylowała wokół 22-23 węzłów, a po modernizacjach doszła do 25 węzłów. Główne uzbrojenie stanowiło 12 dział 356 mm w sześciu wieżach po dwie armaty, a uzbrojenie dodatkowe to przede wszystkim 16 dział 152 mm umieszczonych w kazamatach.

Yamashiro był drugim i ostatnim pancernikiem typu Fuso. W okresie I wojny światowej nie był poddawany istotniejszym modernizacjom, natomiast w latach 1930-1935 poddano go gruntownej przebudowie. Przede wszystkim wydatnie wzmocniono pancerz, zmieniono całą maszynownię (co polepszyło prędkość maksymalną!) oraz zmieniono kształt nadbudówki z mostkiem dowodzenia, która osiągnęła ponad 40 m. wysokości i przypominała kształtem japońską pagodę. Pomimo tych zmian pancernik ciągle był znacznie wolniejszy od innych okrętów liniowych Marynarki Cesarskiej, a jego artyleria główna kalibru 356 mm nie czyniła z niego równorzędnego partnera dla pancerników amerykańskich. Z tych powodów w chwili gdy zaczęła się II wojna światowa był już uważany za okręt raczej przestarzały. Pancernik brał pośredni udział w ataku na Pearl Harbor (grudzień 1941 r.) i odegrał w tej operacji jedynie funkcje pomocnicze, a w maju 1942 roku walczył w rejonie Wysp Aleuckich. W latach 1943-1944 stacjonował przede wszystkim na wyspach macierzystych, ale wziął udział w bitwie o Leyte (październik 1944 r.) gdzie został zatopiony w wyniku ataku torpedowego oraz ostrzału z pancernika USS Mississippi.