Fujimi 451480 1/700 KG-25 Japanese Navy Aircraft Carrier Hiryu Full Hull

Hiryu (jap. Lecący Smok) był japońskim lotniskowcem pod którego stępkę położono w 1936 r., wodowano w listopadzie 1937 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w lipcu 1939 roku. Długość okrętu wynosiła 227,4 m, szerokość 22,3 m, a wyporność pełna – 21.900 ton. Prędkość maksymalna lotniskowca Hiryu oscylowała wokół 33-34 węzłów, a jego główne uzbrojenie stanowiły 73 samoloty pokładowe.  

Liczne rozwiązania konstrukcyjne na Hiryu były efektem doświadczeń zebranych prze Japończyków w toku eksploatacji innych lotniskowców – przede wszystkim Hosho, Kaga i Akagi. W ich wyniku już w toku projektowania położono spory nacisk na prędkość maksymalną nowego lotniskowca oraz jego możliwie jak największą siłę uderzeniową, wyrażoną dużą liczbą samolotów pokładowych. Drugorzędnie natomiast potraktowano opancerzenie okrętu, które było całkowicie nieadekwatne do osłony okrętu przed atakiem lotniczym. Równolegle z Hiryu była budowana jego siostrzana jednostka – Soryu – jednak oba okręty dość znacznie się od siebie różniły, np. lokalizacją nadbudówki. W toku II wojny światowej Hiryu brał udział w ataku na Pearl Harbor w grudniu 1941 roku, a na początku 1942 roku jego samoloty pokładowe wzięły udział w nalocie na Port Darwin w Australii. W kwietniu tego roku Hiryu wziął również udział w słynnym rajdzie floty japońskiej na Ocean Indyjski. Wziął także udział w bitwie o Midway (czerwiec 1942 r.) gdzie został zatopiony przez amerykańskie samoloty pokładowe, wraz ze swoim dowódcą – kontradmirałem Yamaguchi