Airfix 12014 Blackburn Buccaneer S.2B - 1/48

W 1953 roku Royal Navy zgłosiła zapotrzebowanie na zupełnie nowy, pokładowy samolot szturmowy o napędzie odrzutowym, zdolny do lotów na małych wysokościach oraz mogący przenosić taktyczne ładunki jądrowe. Na to zapotrzebowanie z sukcesem odpowiedziała wytwórnia Blackburn Aircraft Ltd., konstruując właśnie maszynę Buccaneer. Okazał się on samolotem bardzo udanym, w pełni spełniającym oczekiwania Royal Navy, posiadając do tego fantastyczny udźwig, dobre parametry lotu oraz będąc maszyną lubianą przez pilotów za dobre właściwości pilotażowe i małą awaryjność. W toku produkcji seryjnej – rozpoczętej w 1958 roku – powstała kilka wersji rozwojowych. Pierwszą produkowaną na szerszą skalę była S Mk.1. W 1964 roku wprowadzono do produkcji wersję S Mk.2, różniącą się od poprzedniej nową, mocniejszą wersją silnika Spey oraz przekonstruowanym podwoziem. Krótko później pojawiła się wersja S Mk.2A o nowszej awionice i powiększonych zbiornikach paliwa. Powstała także wersja S Mk.2B, która była przystosowana do przenoszenia pocisków Martel. Samoloty Buccaneer służyły przede wszystkim na czterech brytyjskich lotniskowcach: HMS Victorious, HMS Eagle, HMS Hermes i HMS Ark Royal, jak również z baz lądowych na terenie Wielkiej Brytanii. Maszyny tego typu użyto bojowo w toku operacji Pustynna Burza w 1990-1991 roku. Jedynym odbiorcą zagranicznym tego udanego samolotu było RPA.