Airfix 04066 Messerschmitt Me410A-1/U2 & U4 - 1/72

Messerschmitt Me-410 Hornisse (niem. szerszeń) to niemiecki, dwusilnikowy, samolot myśliwsko-bombowy o konstrukcji metalowej, w układzie dolnopłata z usterzeniem klasycznym. Był to samolot oparty o zmodyfikowany płatowiec Messerschmitt Me-210 z przedłużonym kadłubem i slotami, wyposażony w nowe silniki Daimler-Benz DB 603A umieszczone w dłuższych gondolach. Zmniejszony został, w stosunku do Me-210, również skos krawędzi natarcia skrzydeł. Pierwszy prototyp Me-410 ukończony został w końcu 1942 roku. W celu przeprowadzenia prób nowego płatowca sześć samolotów Me-210A przebudowanych zostało do standardu Me-410 z zachowaniem starych jednostek napędowych tzn. silników Daimler-Benz DB 601 F. Były to samoloty Me-210A-1, a także Me-210A-2. Ten ostatni samolot przekazany został następnie Japończykom i testowano go w tym kraju pod kątem przydatności dla lotnictwa cesarskiego. W programie rozwojowym Me-410 uczestniczyło wiele innych samolotów przebudowanych z płatowców Me-210 (np.Me-410 V22, który był przeróbką Me-210A-0) a także budowanych od podstaw jako Me-410 (np.Me-410 V18). Testy prototypów wykazały, że własności lotne Me-410 znacznie przewyższają Me-210. Również osiągi nowego samolotu były lepsze niż Messerschmitta Bf-110, którego miał stać się następcą. Z uwagi na to RLM podjął decyzję o wdrożeniu Me-410 do produkcji seryjnej. Samolot miał być budowany w dwóch podstawowych wariantach Me-410A-1 Schnellbomber (szybki bombowiec) i A-2 Zerstörer (niszczyciel). Produkcja Me-410A-1 rozpoczęła się w styczniu 1943 roku a pierwsze egzemplarze trafiły na wyposażenie jednostek Luftwaffe już pod koniec tego miesiąca. Uzbrojenie strzeleckie tej wersji nie różniło się od stosowanego w Me-210 (dwa działka MG 151 kalibru 20 mm i dwa karabiny maszynowe MG 17 kalibru 7,92 mm umieszczone w przedniej części kadłuba oraz dwa ruchome karabiny maszynowe MG 131 kalibru 13 mm). Uzbrojenie bombowe mieściło się w komorze zlokalizowanej w przedniej części kadłuba. Samolot mógł przenosić jedną bombę SC 1000 lub SD 1000 o masie 1000 kg albo dwie bomby SC 500 każda o masie po 500 kg albo do ośmiu bomb SC 50 każda o masie 50 kg. Jako celownika bombowego używano urządzenia Stuvi 5B przystosowanego do zrzutu bomb z lotu nurkowego. Istniało kilka zestawów modyfikacyjnych samolotów Me-410A-1. W następnej wersji Me-410B w wariancie niszczycielskim samolot wyposażano w jednostkach w dodatkowe cztery podskrzydłowe wyrzutnie niekierowanych pocisków rakietowych kalibru 210 mm. Dane techniczne: długość: 12,4m, rozpiętość skrzydeł: 16,39m, wysokość: 3,7m, prędkość maksymalna: 624km/h, prędkość wznoszenia: 9,3m/s, zasięg maksymalny: 2300km, pułap maksymalny 10000m, uzbrojenie: stałe- 2 karabiny maszynowe MG131 kal.13mm montowane w elektrycznie sterowanych stanowiskach FDSL 131/1B, 2 karabiny maszynowe MG17 kal.7,92mm oraz 2 działka MG151/20 kal.20mm, podwieszane-do 1000 kg bomb.