Fujimi 460376 1/700 IJN Akizuki Class Destroyer Akizuki/Hatsuzuki 1944 (Sho Ichigo Operation)

Akizuki był japońskim niszczycielem pod którego stępkę położono w 1940 r., wodowano w lipcu 1941 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w czerwcu 1942 roku. Długość okrętu w chwili wodowania wynosiła 134,2  m, szerokość 11,6 m, a faktyczna wyporność pełna – 3.700 ton. Prędkość maksymalna niszczyciela Akizuki dochodziła do 33 węzłów. Główne uzbrojenie w momencie wodowania stanowiło 8 dział 100 mm w czterech podwójnych wieżach, a uzbrojenie dodatkowe to działka 25 mm, miotacze bomb głębinowych oraz cztery wyrzutnie torpedowe kal. 610 mm.

Akizuki był pierwszym niszczycielem typu o tej samej nazwie – tj. Akizuki. Niszczyciele tego typu były projektowane jako niszczyciele przeciwlotnicze, mające służyć jako osłona szybkich lotniskowców japońskich co zaowocowało uzbrojeniem w artylerię uniwersalną kal. 100 mm oraz słabe – jak na standardy japońskie – uzbrojenie torpedowe. Wstępnie planowano wodować 55 jednostek tego typu, ale w wyniku problemów z dostawami surowców do służby weszło jedynie 12 niszczycieli klasy Akizuki. Zyskały jednak bardzo pochlebne oceny ze względu na swój duży zasięg, wysoką prędkość, dobrą stateczność i dzielność morską. Były uznawane za jedne z najlepszych niszczycieli II wojny światowej. Niszczyciel Akizuki (numer burtowy 104) od razy po wejściu do służby walczył w rejonie Aleutów w czerwcu 1942 roku. W sierpniu tego samego roku walczył koło Wysp Salomona. Przez dalszą część 1942 roku osłaniał konwoje idące do i z Guadalcanalu stanowiąc istotny element tzw. Tokyo Express. W toku tej wziął udział w boju koło przylądka Esperance (październik 1942 r.). W 1943 roku pełnił przede wszystkim funkcje konwojowe. Akizuki w czerwcu 1944 roku wziął udział w bitwie na Morzu Filipińskim, a w październiku tego samego roku – w bitwie w Zatoce Leyte. W toku tej bitwy został zatopiony 25 października 1944 roku.

Hatsuzuki był japońskim niszczycielem pod którego stępkę położono w 1941 r., wodowano w kwietniu 1942 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w grudniu 1942 roku. Długość okrętu w chwili wodowania wynosiła 134,2  m, szerokość 11,6 m, a faktyczna wyporność pełna – 3.700 ton. Prędkość maksymalna niszczyciela Hatsuzuki dochodziła do 33 węzłów. Główne uzbrojenie w momencie wodowania stanowiło 8 dział 100 mm w czterech podwójnych wieżach, a uzbrojenie dodatkowe to 4 działka 25 mm, miotacze bomb głębinowych oraz cztery wyrzutnie torpedowe kal. 610 mm.

Hatsuzuki był czwartym niszczycielem typu Akizuki. Niszczyciele tego typu były projektowane jako niszczyciele przeciwlotnicze, mające służyć jako osłona szybkich lotniskowców japońskich co zaowocowało uzbrojeniem w artylerię uniwersalną kal. 100 mm oraz słabe – jak na standardy japońskie – uzbrojenie torpedowe. Wstępnie planowano wodować 55 jednostek tego typu, ale w wyniku problemów z dostawami surowców do służby weszło jedynie 12 niszczycieli klasy Akizuki. Zyskały jednak bardzo pochlebne oceny ze względu na swój duży zasięg, wysoką prędkość, dobrą stateczność i dzielność morską. Były uznawane za jedne z najlepszych niszczycieli II wojny światowej. Hatsuzuki (numer burtowy 107) od razu po wejściu do linii służył jako osłona lotniskowców Hiyo i Junyo. Przejściowo w maju-lipcu 1943 roku służył na wodach macierzystych, ale szybko został skierowany do działań na południowo-wschodnim Pacyfiku. Podobnie jak bliźniaczy Suzutsuki większość 1943 roku spędził w służbie konwojowe na akwenach okalających bazy Truk i Rabaul. W 1944 roku Hatsuzuki kilkukrotnie był angażowany do osłony japońskich lotniskowców i w takim charakterze wszedł do bitwy na Morzu Filipińskim (czerwiec 1944 r.). Krótko później, w październiku 1944 r., walczył w bitwie w Zatoce Leyte jako jednostka flagowa 61. Dywizjonu Niszczycieli, gdzie został zatopiony 25 października 1944 roku.