Fujimi 452111 1/700 KG-31 IJN Battleship Fuso (1935/1938) Full Hull

Fuso był japońskim pancernikiem pod którego stępkę położono w 1912 r., wodowano w marcu 1914 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w listopadzie 1915 roku. Długość okrętu wynosiła 205 m, szerokość 30,6 m, a wyporność pełna – 39.000 ton. Prędkość maksymalna pancernika Fuso oscylowała wokół 22 węzłów, a po modernizacjach doszła do 25 węzłów. Główne uzbrojenie stanowiło 12 dział 356 mm w sześciu wieżach po dwie armaty, a uzbrojenie dodatkowe to przede wszystkim 16 dział 152 mm. 

Fuso, wraz z siostrzanym Yamashiro, tworzył klasę pancerników o tej samej nazwie. W okresie I wojny światowej Fuso nie był poddawany istotniejszym modernizacjom, natomiast w okresie międzywojennym poddano go gruntownej przebudowie: kadłub wydłużono o prawie 8 m., zmieniono całą maszynownię, zmieniono kształt nadbudówki z mostkiem dowodzenia, która osiągnęła ponad 40 m. wysokości i przypominała kształtem japońską pagodę. Kariera bojowa Fuso zaczęła się dopiero w II wojnie światowej, chociaż był już wówczas uważany za okręt raczej przestarzały. Pancernik brał pośredni udział w ataku na Pearl Harbor (grudzień 1941 r.) i odegrał w tej operacji jedynie funkcje pomocnicze. W maju 1942 roku walczył w rejonie Wysp Aleuckich, która to akcja stanowiła dywersję wobec akcji pod Midway. W latach 1943-1944 stacjonował przede wszystkim na wyspach macierzystych, ale wziął udział w bitwie w cieśninie Surigao 25 października 1944 roku, gdzie został zatopiony w wyniku ataku torpedowego.