Fujimi 433776 1/700 TOKU-94 IJN Aircraft Carrier Hiyo (1944 Operation Agou)

Hiyo (jap. Lecący Jastrząb) był japońskim lekkim lotniskowcem pod którego stępkę położono w 1939 r., wodowano w czerwcu 1941 r., a wcielono do służby w Japońskiej Cesarskiej Marynarce Wojennej w lipcu 1942 roku. Długość okrętu wynosiła 219,3 m, szerokość 26,7 m, a wyporność pełna – 26.950 ton. Prędkość maksymalna lotniskowca Hiyo oscylowała wokół 25 węzłów, a jego główne uzbrojenie stanowiły 53 samoloty pokładowe.

Pierwotnie Hiyo był budowany jako luksusowy transatlantyk o nazwie Izumo Maru na potrzeby jednej z japońskich linii żeglugowych. Jednak wraz ze zbliżającym się wybuchem wojny na Pacyfiku oraz dążeniem dowództwa marynarki wojennej do rozbudowy własnych sił powietrznych niewykończony jeszcze Izumo Maru został odkupiony przez flotę i przebudowany na lotniskowiec. Podobnie zresztą jak bliźniaczy Junyo. Charakterystyczną cechą Hiyo była stosunkowa duża i wysoka nadbudówka po prawej burcie oraz komin odchylony od głównej osi okrętu w celu polepszenia warunków działania sił lotniczych. W toku II wojny światowej Hiyo wziął udział w ramach walk toczonych o Gudalcanal - zwłaszcza w bitwie koło Santa Cruz - a w czerwcu 1943 został poważnie uszkodzony przez amerykański okręt podwodny USS Trigger co spowodowało konieczność wielu napraw na Hiyo, które wyłączyły go z walki na wiele tygodni. W czerwcu 1944 roku wziął udział w bitwie na Morzu Filipińskim, gdzie został zatopiony przez amerykańskie samoloty pokładowe.