Airfix 50009A Gift Set - D-Day 75th Anniversary Battlefront -1/76

M4 Sherman był amerykańskim czołgiem średnim z okresu II wojny światowej. Pierwsze prototypy powstały w 1941 roku, a produkcja seryjna trwała w okresie 1942-1945. W sumie powstało ok. 49000 egzemplarzy tego czołgu wszystkich wersji, co czyni go jednym z najliczniej wyprodukowanych czołgów II wojny światowej oraz najważniejszym czołgiem na wyposażeniu armii alianckich toku tego konfliktu. M4 Sherman był napędzany w wersji M4A1 pojedynczym silnikiem Continental R 975 C4 o mocy 400 KM. Uzbrojenie pojazdu stanowiła – zależnie od wersji - pojedyncza armata M3 kal. 75 mm lub armata M1 kal. 76 mm lub haubica M4 kal. 105 mm oraz 2 dwa karabiny maszynowe Browning1919A kal.7,62 mm.

M4 Sherman został opracowany jako następca czołgów M2 i M3, chociaż wykorzystywał wiele podzespołów tego ostatniego. Przede wszystkim wykorzystywał nieznacznie tylko zmienione podwozie wozu M3 Lee. Projektując czołg M4 Sherman położno w nim nacisk przed wszystkim na pełnienie roli wozu wsparcia piechoty, a nie zwalczania czołgów przeciwnika – taką rolę miały spełniać amerykańskie niszczyciele czołgów. Zakładano jedynie ewentualnie starcia z wozami Pz.Kpfw III oraz Pz.Kpfw IV. Sporą rolę przyłożono też do masowej produkcji nowego czołgu i możliwie niskich kosztów jego produkcji. W efekcie powstał czołg o niezłym uzbrojeniu jak na rok 1942 i początek 1943 r., przeciętnym opancerzeniu, posiadający jednak przednią płytą pancerza pochyloną, ale też o słabych właściwościach manewrowych i – zwłaszcza w pierwszych wersjach – bardzo podatny na pożar w wyniku trafienia w przedział silnikowy. Jednocześnie jednak – powstał czołg możliwy do naprawdę wielkoskalowej produkcji i posiadający znaczny potencjał modernizacyjny. W toku produkcji seryjnej powstało bardzo wiele wersji rozwojowych M4 Sherman. Chronologicznie pierwszą byłą wersja M4A1, która posiadała już odlewany pancerz. Kolejna – M4A2 – posiadała pancerz spawany oraz nowy silnik General Motors 6460 o mocy 375-410 KM, ale znacznie mniej podatny na pożar. Pojawiła się również wersja M4A3 uzbrojona w haubicę 105 mm oraz napędzana silnikiem Ford GAA o mocy 450 KM. W oparciu o wersję M4A3 powstały dwie podwersje: M4A3E2 Jumbo ze wzmocnionym pancerzem oraz M4A3E8 o zawierzeniu HVSS i armacie kal. 76 mm. Ciekawą wersją rozwojową był tez pojazd T34 Calliope z zamontowanymi pociskami niekierowanymi na wieży. M4 Sherman był też w ogromnych ilościach dostarczany armii brytyjskiej i Armii Czerwonej. Ta pierwsza opracowała na jego podstawie wersję Firefly, ze świetną 17-funtową armatą przeciwpancerną. W  toku II wojny światowej czołgi M4 Sherman walczyły w Afryce Północnej (1942-1943), we Włoszech (1943-1945), w toku walk w Normandii, we Francji i Niemczech Zachodnich (1944-1945), ale też na Pacyfiku czy w szeregach Armii Czerwonej na froncie wschodnim. Po II wojnie światowej M4 Sherman wszedł na użycie bardzo wielu krajów m.in.: w Argentynie, Belgii, Indii, Izraelu, Japonii, Pakistanu czy Turcji. Wziął także udział w wielu konfliktach po 1945 roku, m.in.: wojnie indyjsko-pakistańskiej z 1965 roku czy wojnie sześciodniowej z 1967 roku.

Operacja Overlord to aliancka operacja ofensywna, zakładająca desant powietrzny i morski w Normandii (północna Francja), która rozpoczęła się w dniu 6 czerwca 1944 r., a oficjalnie dobiegła końca 30 sierpnia tego samego roku. Po stronie alianckiej, w pierwszych kilkunastu dniach operacji, wzięło w niej udział ok. 1,4 miliona żołnierzy, przy czym liczba ta wzrosła finalnie do ok. 2,1 miliona ludzi. Głównodowodzącym był amerykański gen. D. D. Eisenhower. Notabene, późniejszy prezydent USA w latach 1953-1961. Po stronie niemieckiej, walczyło początkowo ok. 0,3 miliona żołnierzy, przy w sumie zaangażowanych siłach szacowanych na ok. 0,65 miliona ludzi. Formalnym głównodowodzącym był feldmarszałek Gerd von Rundstedt. Plany operacji lądowania Aliantów zachodnich w Europie były opracowywane już od 1942 r., ale finalna ich postać wykrystalizowała się w 1943 roku. Operacja, która ostatecznie uzyskała kryptonim Overlord, zakładała lądowanie wojsk sojuszniczych – Amerykanów i Brytyjczyków, ale też między innymi Kanadyjczyków, wojsk Wolnej Francji, a później Polaków – na terenie Normandii z jednoczesnym przeprowadzeniem desantu morskiego i powietrznego. Zakładała zaangażowanie gigantycznej flotylli jednostek pomocniczych i desantowych (w sumie ponad 4000 jednostek pływających) oraz ponad 10.000 samolotów. Z tego powodu operacja Overlord przeszła do historii jako największa operacja desantowa w historii wojen! Działania rozpoczęły się 6 czerwca 1944 r. (tzw. D-Day) od lądowania aliantów na plażach Normandii. Po zdobyciu przyczółków i ich połączeniu nastąpił okres impasu i niemożności przebicia niemieckiej obrony, czego przykładem mogą być ponawiane alianckie ataki na miasto Caen. Przełomem okazała się dopiero operacja Cobra z końca lipca 1944 r., która doprowadziła do przełamania i wyjścia na tyły wojsk niemieckich. W wyniku tego manewru nastąpił niemiecki odwrót, który kosztował Wehrmacht sporo sił i środków. Polityczno-militarnym efektem operacji było wyzwolenie Paryża i lwiej części Francji oraz faktyczne stworzenie tzw. II frontu w Europie.

Pz.Kpfw VI (Sd.Kfz.181) Tiger to niemiecki czołg ciężki z okresu II wojny światowej, będący jednym z najsłynniejszych pojazdów bojowych tego czasu. Dowództwo niemieckiej Panzerwaffe nosiło się z pomysłem stworzenia czołgu ciężkiego już od początku wojny, jednak pierwsze próby w postaci czołgu wielowieżowego Neubaufahrzeuge okazały się niepowodzeniem. W 1939 i 1940 prowadzono je nieefektywnie, jednak po starciu na froncie wschodnim z T-34 i KW-1 prace nad nowym czołgiem ciężkim przyspieszyły. 20 kwietnia 1942 roku, prototyp nowego czołgu, pod oznaczeniem VK 4501 (H), przeszedł próby poligonowe w obecności Adolfa Hitlera i krótko później został skierowany do produkcji seryjnej. Pierwsze wersje produkcyjne były oznaczone jako Pz.Kpfw VI Ausf.H1 (później Ausf.E). W toku produkcji w latach 1942-1945 czołg był systematycznie modyfikowany poprzez np. dodanie filtrów przeciwpyłowych Feifell, inne umieszczenie reflektorów, modernizację sprzętu optycznego, zmiany wieżyczce dowódcy itp. Napęd zapewniał gaźnikowy silnik 12-cylindrowy Maybach HL230 P45 o mocy 700 KM. Czołg Pz.Kpfw VI, chociaż nie posiadał tak wyprofilowanego przedniego kadłuba jak T-34 czy Pantera, był pojazdem potężnie opancerzonym (przedni pancerz do 120mm), uzbrojonym w bardzo skuteczną armatę KwK 36 L/56 kal.88mm, który zdobył sobie sławę najskuteczniejszego czołgu II wojny światowej. Był pojazdem zdecydowanie lepszym od alianckich M4 czy Churchill’a oraz sowieckiego T-34/76. Mógł także swobodnie podjąć walkę z IS-2 czy M-26, przewyższając je skutecznością głównego uzbrojenia. Z drugiej strony Pz.Kpfw VI posiadał wady-przede wszystkim był niesamowicie czasochłonny w produkcji oraz posiadał bardzo skomplikowane zawieszenie. W późniejszym okresie wojny także jakość pancerza Tygrysa się pogorszyła co wynikało z braku dostępu niemieckiej gospodarki do złóż molibdenu. Pomimo tych wad, Tygrys na polach bitew okazał się bronią nad wyraz skuteczną. Z powodzeniem walczył w Tunezji, na Łuku kurskim, w Normandii i na froncie wschodnim. Dane techniczne: długość (z lufą): 8,45m, szerokość: 3,7m, wysokość: 2,93m, moc silnika: 700KM, masa: 56,9 t, zasięg (po drodze): 100km, prędkość maksymalna (po drodze): 38km/h, uzbrojenie: 1 armata KwK 36 L/56 kal. 88 mm, 3 karabiny maszynowe MG 34 kal. 7,92 mm.